من برم هیشکی تنها نمیشه بغضی ابری برام وا نمیشه طفلکی مادرم بعد من حتما افسرده میشه کاش میشد اینو لااقل بدونی موندم اینجا که تنها نمونی عاشقم واقعا نه از این عشقایِ یک قرونی زندگی عینه دریای بی آب من همش راه میرم بی تو توو خواب مثله یک کوری ام که عصاشو داده به دست یک کرم شب تاب آخه تو چی میدونی ازم که رو تنم جایِ چنگاله گرگه پا گذاشتم رو قلبم که له شم ما کوچیکا خدامون بزرگه من برم هیشکی تنها نمیشه بغضی ابری برام وا نمیشه طفلکی مادرم بعد من بچگیم توپِ چهل تیکه بودم ته اون کوچه تاریکه بودم خیلی سالا گذشت تا دلم ریشه زد تو وجودم خیلی سالا رو یادم نمونده دوره مم خیلی آدم نمونده من هنوز حرف دارم با چشات درد و دل کم نمونده زندگی عینه دریای بی آب من همش راه میرم بی تو توو خواب مثله یک کوری ام که عصاشو داده به دست یک کرم شب تاب آخه تو چی میدونی ازم که رو تنم جایِ چنگاله گرگه پا گذاشتم رو قلبم که له شم ما کوچیکا خدامون بزرگه